Lęk separacyjny u psa – przyczyny, objawy i sposoby leczenia. Przegląd skutecznych rekomendacji
Na skróty
Chcesz, aby Twój pupil czuł się bezpiecznie i komfortowo, gdy wychodzisz z domu? Jeśli rozłąka budzi w nim niepokój i wiąże się z nadmiernym szczekaniem, wyciem lub niekontrolowanym załatwianiem potrzeb fizjologicznych, może to oznaczać, że pies cierpi na lęk separacyjny. Sprawdź, po czym rozpoznać zaburzenie i jak wspierać pupila?
Lęk separacyjny u psa – co to? Przyczyny i rasy skłonne do rozwoju zaburzenia
Lęk separacyjny u psa to zespół zachowań, którego podstawowym przejawem jest niepokój odczuwany przez zwierzę, gdy pozostaje ono samo lub zostaje odizolowane od bliskich mu osób. Często prowadzi to do nasilonych reakcji stresowych, które najczęściej przejawiają się nadmiernym szczekaniem, wyciem, załatwianiem potrzeb fizjologicznych w domu, a nawet autoagresją.
Za rozwój zaburzenia u psów odpowiadają także:
- zaburzenia w relacji człowiek-zwierzę (np. zbyt emocjonalne podejście do czworonoga, zalewanie go nadmierną czułością),
- przedwczesne odebranie szczeniąt od matki lub odchowanie bez niej,
- nagła zmiana, np. przeprowadzka do nowego domu,
- traumatyczne wydarzenia, np. oddanie do schroniska,
- przemoc i karanie,
- choroba.
Coraz częściej podkreśla się również znaczenie rasy w rozwoju lęku separacyjnego. Szczególnie podatne na rozwój zaburzenia są rasy towarzyszące, których przedstawicielami są m.in. maltańczyki, chihuahua, labradory, cocker-spaniele, owczarki szetlandzkie, mopsy czy też buldożki francuskie. Problem dotyczy również kundelków.
Lęk separacyjny u psa ze schroniska – dlaczego się pojawia i jak sobie z nim radzić?
Lęku separacyjnego często doświadczają psy wzięte ze schroniska. Jest to konsekwencją traumy związanej z krzywdą wyrządzoną im przez poprzednich właścicieli. Pamiętaj więc, że Twój adoptowany pupil może potrzebować więcej czasu na zaakceptowanie faktu, że wychodzisz z domu i zostawiasz go na pewien czas samego.
Dodatkowo psom ze schroniska brakuje wcześniejszych pozytywnych doświadczeń związanych z samotnością. W efekcie każda Twoja próba wyjścia z domu może wywoływać u pupila obawę przed porzuceniem. To intensywny stresor, który niejednokrotnie bywa źródłem panicznych reakcji zwierzęcia. Postaraj się więc stopniowo przyzwyczajać pupila do momentów samotności, a także stosuj techniki łagodzące stres.
Możesz również wzbogacić środowisko życia psa o interaktywne zabawki, a także wykorzystać dodatki żywieniowe wspierające pupila w radzeniu sobie ze stresem w trudnych momentach, takie jak np. FOR . To karma uzupełniająca, która zawiera składniki odżywcze, które wspomagają prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego.
Lęk separacyjny u psa – objawy. Po czym rozpoznasz zaburzenie u psa?
Niepokój, który zwierzę odczuwa w związku z tym, że pozostało samo, może przejawiać się na wiele sposobów. Najważniejsze symptomy, po których rozpoznasz, że Twój pies źle znosi rozłąkę, zostały podzielone na trzy główne kategorie – fizyczne, psychiczne i socjalne.
| Objawy fizyczny | Objawy psychiczne | Objawy socjalne |
| wygryzanie sierści brak apetytu (pragnienia) albo na odwrót – wzmożony apetyt (pragnienie) napięcie mięśni szybkie, płytkie zianie wzmożone ślinienie się i oblizywanie samookaleczenia | wokalizacja nadmierne szczekanie brak skupienia zaburzenia snu depresja nadwrażliwość na ból | załatwianie potrzeb fizjologicznych na meble unikanie kontaktu z innymi psami obsesyjne nękanie opiekuna (opiekunów) |
Długotrwały lęk separacyjny u psów – konsekwencje
Lęku separacyjnego u psa nie należy bagatelizować. Długotrwałe odczuwanie niepokoju przez czworonoga może mieć negatywny wpływ na liczne narządy i układy organizmu zwierzęcia. Osłabia odporność, szkodzi zębom, dziąsłom i kufie, a także wywołuje niekorzystne zmiany w obrębie migdałków oraz krtani.
Lęk separacyjny u psów negatywnie wpływa na układ pokarmowy zwierzęcia. Jego częstą konsekwencją są biegunki i wymioty. Zaburzenie może również doprowadzić do skrętu żołądka (czyli jego obrotu wokół własnej osi (najczęściej) o 180 stopni). Jest to stan, który wymaga natychmiastowej interwencji lekarza weterynarii. W zdecydowanej większości przypadków samoczynny powrót narządu na właściwe miejsce jest bowiem niemożliwy.
Lęk separacyjny u psa – jak leczyć?
Zwalczanie lęku separacyjnego warto rozpocząć od wzmocnienia poczucia bezpieczeństwa u psa. Jeśli pupil będzie czuł się pewnie w swoim otoczeniu, łatwiej upora się z samotnością i stresem, które ona wywołuje. Zapewnij więc czworonogowi stały rytm dnia, nagradzaj za spokojne zachowanie, a także stwórz bezpieczną przestrzeń, w której będzie mógł się wyciszyć. Co jeszcze możesz dla niego zrobić?
- Bądź cierpliwy. Twój pies potrzebuje czasu, aby zmienić swoje przyzwyczajenia.
- Bądź konsekwentny. Nawet jeśli notujesz niepowodzenia, nie zniechęcaj się. Szczęśliwy pupil jest wart pracy! Z czasem zauważysz efekty.
- Bądź wyrozumiały. Lęk separacyjny wywołuje emocje, nad którymi pies nie ma kontroli. Jego zachowanie wynika z braku umiejętności radzenia sobie z samotnością, a nie wyrachowania.
Nasza rada. Pies, który boryka się z lękiem separacyjnym, może wymagać specjalistycznej pomocy. Z tego względu zamiast eksperymentować ze zdrowiem pupila, udaj się do behawiorysty. Oceni on skalę problemu i doradzi, jak postępować z psem. Dzięki temu unikniesz błędów i nie narazisz zwierzęcia na dodatkowy stres.
Poznaj nasze produkty
Znajdź sprawdzone suplementy, preparaty pielęgnacyjne i specjalistyczne produkty weterynaryjne. Wróć do swoich wyborów i zadbaj o pupila.
Czego unikać w lęku separacyjnym u psa?
Części osób może wydawać się, że jeśli pies źle znosi samotność, dobrym rozwiązaniem będzie sprawienie mu towarzystwa w postaci drugiego pupila. Jednak w przypadku lęku separacyjnego głównym problemem jest tęsknota za opiekunem. W związku z tym nowy lokator nie rozwiąże problemu. Wręcz odwrotnie. Może przejąć zaburzenie od psa-rezydenta.
Jeśli Twój pies cierpi na lęk separacyjny, unikaj nadmiernego żegnania się z nim przed wyjściem i przesadnego witania po powrocie do domu. Zbyt emocjonalne reakcje mogą wzmocnić stres pupila i sprawiać, że rozłąka będzie dla niego jeszcze trudniejsza do zniesienia.
Lęk separacyjny u psa – leki. Farmakologia w służbie zdrowia psa
Lęk separacyjny nie ustąpi z dnia na dzień. Zmiana psich przyzwyczajeń to proces, który trwa. Tymczasem pupil – w związku z odczuwaniem niepokoju przy każdym Twoim wyjściu – jest w stanie permanentnego stresu. Ma to negatywne konsekwencje zarówno dla jego zdrowia psychicznego, jak i fizycznego.
Walkę z zaburzeniem można wspomóc odpowiednią farmakologią. Leki na lęk separacyjny obejmują m.in.:
- łagodne środki uspakajające i wyciszające – zazwyczaj są one oparte na leczniczym działaniu ziół, takich jak melisa, waleriana i dziurawiec,
- leki psychotropowe – mogą zawierać np. klomipraminę, fluoksetynę lub amitryptylinę i są podawane na wskazanie lekarza weterynarii w ostrzejszych przypadkach lęku separacyjnego u psów,
- syntetyczne feromony –imitują substancje wydzielane przez gruczoły łojowe karmiącej suki, które koją nerwy psa.
Nasza rada. Zanim postanowisz podać swojemu pupilowi środki na lęk separacyjny, skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Specjalista udzieli Ci niezbędnego wsparcia. W Twojej lecznicy nie ma produktów Vetfood? Daj nam znać, a spróbujemy rozwiązać ten problem.
Podsumowanie
Lęk separacyjny to zaburzenie behawioralne, którego konsekwencje są dotkliwe zarówno dla psa, jak i opiekuna. Jeśli Twój pupil silnie przeżywa rozłąkę z Toba, możesz nie być w stanie pomóc mu na własną rękę. To normalne. W takim przypadku skonsultuj się z lekarzem weterynarii lub behawiorystą. Specjalista podpowie Ci, co robić dalej, i w razie potrzeby zleci odpowiednie dodatki żywieniowe lub leki weterynaryjne na lęk separacyjny.
Tekst ma charakter informacyjny i nie zastępuje porady lekarza weterynarii.
